انتخابات
يكشنبه, ۱۲ خرداد ۱۳۹۲، ۰۸:۱۴ ب.ظ
یکی از مهمترین موضوعات روز مساله انتخابات است.
وظیفه ی ما دانشگاهیان در مورد انتخابات چیست؟
یادم هست سال 88 من و یه تعدادی از رفقای دانشجو (سال اول) از حامیان دکتر احمدی نژاد بودیم.
شیوه ی حمایتمان اینگونه بود که در خیابان پوستر و CD پخش میکردیم.
اما امروز اصلا احساس وظیفه نمیکنم که به خیابان بروم و تبلیغ کنم... البته این میتواند حاصل چند دلیل باشد.
اول اینکه انتخابات امسال اصلا شور و حال ندارد.. یکی از دلایلش رد صلاحیتهاست که به نظرم محل تأمل است.. گزینه هایی حذف شدند که میتوانستند تنور انتخابات را داغتر کنند.. در بین این کاندیداها همچین رقابتی وجود ندارد...
دوم اینکه بالاخره بزرگتر شدم و اون شور و نشاط گذشته را ندارم.. یه کمی تنبل و عافیت طلب شدم...
اما دلیل سوم که مهمتر است اینکه فکر میکنم شیوه ی حضور و نحوه اثر گذاری ام در انتخابات باید عوض شود .. به همه ی هم کسوتان دانشگاهی عرض میکنم...
فکر میکنم ما باید کاری را انجام دهیم که از دست دیگری ساخته نیست.. به عبارت دیگر اگر یک طلبه یا دانشجو یا یک استاد همان کاری را انجام دهد که هر کس دیگری هم میتواند انجام دهد ، این اتلاف عمر و اشتباه است..
حدودنیمی از مردم ایران سوادشان سیکل یا کمتر است.. اگر به دور و بر خودمان نگاه کنیم خوب میفهیم که توده ی مردم در انتخاب اصلح ملاکشان علمی نیست. (البته این با فهمیدگی و عقلانیت آنها منافاتی ندارد چرا که علم یک چیز است و عقل چیز دیگر).
از طرف دیگر آنچه ضرورت قطعی برای انتخاب اصلح است ملاکهای علمی است در هر زمینه ای.. سیاست خارجی .. اقتصاد.. مدیریت... فرهنگ ... مذهب...
این مساله ایست که سید ما هم بر آن تاکید دارند و کارشناسی نبودن مدیریت کشور را نقطه ضعف ما دانستند...
حال وظیفه من چیست؟ وظیفه کسانی که با ملاکهای علمی و کارشناسی آشنا هستند چیست؟
تحقیقی در مورد انتخابات 88 انجام شد که در پی مدلسازی عوامل موثر در رای آوری یک کاندیدا بود.. نتیجه این بود که مهمترین عامل هیجان و امور احساسی است . مردم کاری ندارند که مدل اقتصادی یا مدیریتی یا فرهنگی یک نفر چیست!!!! به نظر من توده ی مردم بر اساس تصمیمات احساسی و مذهبی رای میدهند..
ما باید :
اولا: یکبار دیگر بیندیشیم که آیا رای گیری عمومی بهترین سازوکار انتخاب رئیس جمهور است؟ ساز و کار جانشین چه میتواند باشد؟ آموزه های دینی در این مساله چگونه است؟
ثانیا : در وضعیت موجود باید از هر تریبونی که ممکن است استفاده کنیم و سوالات کارشناسی و علمی را از کاندیدا ها بپرسیم ! کاندیدا ها باید در معرض سوال علمی برای اداره کشور در حوزه های مختلف قرار بگیرند...
ثالثا : باید در توده های مردم آگاهی بخشی کنیم . که معیار چیست؟ و بهترین فرد بر اساس معیار کیست؟ در بلند مدت باید این مساله جا بیفتد ... و این تازه اول راه ماست...
با این همه .. حضور خدا را در دلهای مردم نباید نادیده گرفت که سید ما فرمود: خداوند دلها را به سمت اصلح هدایت کند... آمین
وظیفه ی ما دانشگاهیان در مورد انتخابات چیست؟
یادم هست سال 88 من و یه تعدادی از رفقای دانشجو (سال اول) از حامیان دکتر احمدی نژاد بودیم.
شیوه ی حمایتمان اینگونه بود که در خیابان پوستر و CD پخش میکردیم.
اما امروز اصلا احساس وظیفه نمیکنم که به خیابان بروم و تبلیغ کنم... البته این میتواند حاصل چند دلیل باشد.
اول اینکه انتخابات امسال اصلا شور و حال ندارد.. یکی از دلایلش رد صلاحیتهاست که به نظرم محل تأمل است.. گزینه هایی حذف شدند که میتوانستند تنور انتخابات را داغتر کنند.. در بین این کاندیداها همچین رقابتی وجود ندارد...
دوم اینکه بالاخره بزرگتر شدم و اون شور و نشاط گذشته را ندارم.. یه کمی تنبل و عافیت طلب شدم...
اما دلیل سوم که مهمتر است اینکه فکر میکنم شیوه ی حضور و نحوه اثر گذاری ام در انتخابات باید عوض شود .. به همه ی هم کسوتان دانشگاهی عرض میکنم...
فکر میکنم ما باید کاری را انجام دهیم که از دست دیگری ساخته نیست.. به عبارت دیگر اگر یک طلبه یا دانشجو یا یک استاد همان کاری را انجام دهد که هر کس دیگری هم میتواند انجام دهد ، این اتلاف عمر و اشتباه است..
حدودنیمی از مردم ایران سوادشان سیکل یا کمتر است.. اگر به دور و بر خودمان نگاه کنیم خوب میفهیم که توده ی مردم در انتخاب اصلح ملاکشان علمی نیست. (البته این با فهمیدگی و عقلانیت آنها منافاتی ندارد چرا که علم یک چیز است و عقل چیز دیگر).
از طرف دیگر آنچه ضرورت قطعی برای انتخاب اصلح است ملاکهای علمی است در هر زمینه ای.. سیاست خارجی .. اقتصاد.. مدیریت... فرهنگ ... مذهب...
این مساله ایست که سید ما هم بر آن تاکید دارند و کارشناسی نبودن مدیریت کشور را نقطه ضعف ما دانستند...
حال وظیفه من چیست؟ وظیفه کسانی که با ملاکهای علمی و کارشناسی آشنا هستند چیست؟
تحقیقی در مورد انتخابات 88 انجام شد که در پی مدلسازی عوامل موثر در رای آوری یک کاندیدا بود.. نتیجه این بود که مهمترین عامل هیجان و امور احساسی است . مردم کاری ندارند که مدل اقتصادی یا مدیریتی یا فرهنگی یک نفر چیست!!!! به نظر من توده ی مردم بر اساس تصمیمات احساسی و مذهبی رای میدهند..
ما باید :
اولا: یکبار دیگر بیندیشیم که آیا رای گیری عمومی بهترین سازوکار انتخاب رئیس جمهور است؟ ساز و کار جانشین چه میتواند باشد؟ آموزه های دینی در این مساله چگونه است؟
ثانیا : در وضعیت موجود باید از هر تریبونی که ممکن است استفاده کنیم و سوالات کارشناسی و علمی را از کاندیدا ها بپرسیم ! کاندیدا ها باید در معرض سوال علمی برای اداره کشور در حوزه های مختلف قرار بگیرند...
ثالثا : باید در توده های مردم آگاهی بخشی کنیم . که معیار چیست؟ و بهترین فرد بر اساس معیار کیست؟ در بلند مدت باید این مساله جا بیفتد ... و این تازه اول راه ماست...
با این همه .. حضور خدا را در دلهای مردم نباید نادیده گرفت که سید ما فرمود: خداوند دلها را به سمت اصلح هدایت کند... آمین
داشتم رد می شدم که گفتم یه سلامی به جناب صالحی کنم!!!!
بعد گفتم خوب بعد سلام هم باید یه جوری باب حرف را باز کرد گفتم خوبه که یک انتقادی کنم که شما هم بیایید سری به ما بزنید:
حسن جان یه گزینه ای هست به نام "ادامه مطلب" خیلی خوبه از اون هم هر از چند گاهی زبانم لال استفاده کنیا!!!!
موفق باشی
ال2آ