حکایت ما و سی و یکمین جشنواره فیلم فجر

من اصلا اهل سینما نیستم . به خاطر همین علاقه خاصی به فیلم دیدن و سینما رفتن ندارم.

این روزا که بازار جشنواره فیلم فجر داغه؛ یه چندتا بیلیطم گیر ما اومد.

گفتم حیفه ؛ برای اینکه این بیلیطا حروم نشه رفتم فیلما رو نگاه کردم..

تا دیروز 6 تا فیلم دیدم.

تنهای تنهای تنها. آسمان زمین مهتاب. خاک و مرجان. هیس دخترها نباید فریاد بزنند. استرداد. چه خوبه که برگشتی.

از اونجایی که خیلی از فنون فیلم و سینما سر در نمیارم ، نظراتم صرفا به عنوان یک تماشاگر است..

تنهای تنهای تنها:

موضوع خوبی داشت . میخواست بگه که دعواهای سیاسی در سطح دنیا چه جور ملتها را از هم جدا میکنه... من که پسندیدم. البته خیلی هم قوی نبود. ولی در نوع خودش تونسته بود حرفشو به شکل هنری و تاثیرگذار بزنه . به خصوص از اون دو تا پسر بندری و روسی خیلی خوشم اومد..!

آسمان زمین مهتاب:

نمیدونم تاحالا این فیلمهایی که از اردوهای جهادی تلویزیون نشون میده را دیدید یا نه.. این فیلم خیلی شبیه اونا بود.. مثل یک مستند که در شبکه استانی تولید شده باشه.. اصلا در اندازه رقابت در جشنواره نیست..اما من به شخصه از سادگی دیالوگهای نقش اول فیلم و صداگذاریش خوشم اومد. خیلی ساده و بی آلایش نوشته شده بود.. و من بعد از دیدن فیلم راضی بودم...

خاک و مرجان:

داستان افغانی بود.. جالب نبود.. خیلیا تو سینما موقع پخش فیلم به کارای دیگه میپرداختند و بعضی ها هم خوابشون برده بود.. تنها نکته خوب این فیلم که نظر من را به خودش جلب کرد زبان افغانی بود. تاحالا نمیدانستم که این زبان اینقدر زیباست.. لغات و اصطلاحاتشون واقعا معنا دار و رو حساب و کتاب است. و به نظر من زبان اونها از ما به فارسی نزدیکتر است...همین

بقیه را در پست بعدی خواهم نوشت..

امروزم سه تا فیلم دیگه میخوام ببینم..